Η έσχατη προδοσία είναι όταν προδίδουμε τα όνειρά μας, τον εαυτό μας και η λύση είναι λύτρωση και η δικαιοσύνη, δικαίωση…!

Θα προδώσεις και θα προδοθείς …είναι μέσα στον κύκλο της ζωής, θα προδώσεις φιλίες, έρωτες, θα προδοθείς το ίδιο, μπορεί και περισσότερο ή λιγότερο δεν έχει σημασία γιατί οι άνθρωποι συγχωρούν εύκολα ή δύσκολα και προσπερνούν και προδίδονται πάλι ξανά  και ξανά… Αυτό είναι το «παιχνίδι» που μας «παίζει» η ζωή για να μάθουμε να εμπιστευόμαστε, να εκτιμάμε, να δίνουμε και να αγαπάμε , να χαιρόμαστε, να γελάμε. Αυτό είναι το «παιχνίδι» που δεν έχει κανόνες ούτε αρχή ή τέλος , δεν υπάρχει νικητής ούτε χαμένος…!

Σε εποχές όπου προδοθήκαμε από ιδανικά, ιδέες, πολιτικούς και πολιτικές, προδοθήκαμε  από μια κατάσταση που εμείς δημιουργήσαμε ,με την εμπιστοσύνη μας , με την ψήφο μας, με την συνείδηση μας, με την αφέλειά μας, με την ιδιοτέλειά μας, με την άγνοιά μας, προδοθήκαμε και προδώσαμε τον ίδιο μας τον εαυτό, και αυτό δεν μας το συγχωρούμε εύκολα, δεν το προσπερνάμε εύκολα…αυτή είναι η χειρότερη προδοσία, όταν προδίδεις τον ίδιο σου τον εαυτό….

Προδώσαμε τα όνειρά μας, τα «θέλω» μας, όσα πιστέψαμε και για όσα αγωνιστήκαμε…  προδώσαμε το παρελθόν μας υποθηκεύοντας το μέλλον, προδώσαμε αυτό μου θέλαμε να γίνουμε υποθηκεύοντας αυτό που είμαστε, προδώσαμε τα «λίγα» για τα «πολλά» και το «τώρα» για το «πάντα»… 

Δεν είναι η «λύση» λύτρωση και ούτε οι θυσίες «λύση». .η λύτρωση είναι η δικαίωση και όχι πλέον η δικαιοσύνη, λύτρωση είναι η «πίστη» σε εμάς, στα πόδια μας, στο Θεό, σε ότι λέει Θεό ο καθένας μας, στην δύναμή μας, στα όνειρά  μας, σε ότι μας στηρίζει και μας βοηθάει να ξανασηκωθούμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στα μάτια στον καθρέφτη και να προχωρήσουμε…

Γιατί…

Οι οικονομίες, οι κοινωνίες, οι τράπεζες, οι χώρες και τα σύνορα είμαστε εμείς, εμείς είμαστε οι χάρτες, εμείς και τα όριά τους,…

Editor’s view